به گزارش تحریریه کاریبو، غول‌های تجارت الکترونیک هزینه‌ها را پنهان می‌کنند؛ همه‌چیز لجستیک است، به‌ویژه تحویل آخرین مایل فرایند انتقال کالا از امکانات توزیع منطقه‌ای به درب منزل مشتری، می‌تواند تا ۵۳ درصد از هزینه‌های زنجیره تأمین را شامل شود. علیرغم هزینه‌های قابل‌توجهی که با تحویل آخرین مایل (Last Mile Delivery) همراه است، برندهایی مانند اوبر و آمازون، مصرف‌کنندگان را به این باور رسانده‌اند که مایل نهایی رایگان است.

یقیناً هیچ‌یک از برندها صراحتاً چنین ادعایی نکرده‌اند، اما سرویس‌هایی مانند آمازون پرایم (Amazon Prime) و قیمت‌گذاری داخلی اوبر ایتس (Uber Eats)، هزینه‌های مایل نهایی را برای مصرف‌کننده عادی پنهان می‌کنند. این دو برند به‌روزرسانی‌های لحظه‌ای و خدمات فوری دارند و به همین دلیل، هزینه‌ها کمتر به چشم مشتری می‌آید.

هرچند صنعت لجستیک در سال‌های اخیر مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته، اما بیشتر شرکت‌های غیرآمازون، هنوز هنر تحویل آخرین مایل را به‌خوبی نیاموخته‌اند. البته چند شرکت جلوتر از منحنی بوده‌اند. به‌عنوان مثال، شرکت Domino’s Tracker با ایجاد انتظارات تحویل در زمان واقعی برای پیتزا و سایر خوراکی‌ها، موج زیادی ایجاد کرد.

همه‌گیری کووید-۱۹ روند "آمازونی شدن" انتظارات از تحویل آخرین مایل را در سراسر جهان تشدید کرد و برندهای کوچک‌تر را در رقابت برای جلب توجه بیشتر، عقب‌تر انداخت. اکنون دیگران در حال تلاش برای رسیدن به این سطح از انتظارات هستند.

متغیرهای متعدد، غلبه بر آخرین مایل را به یک چالش دشوار تبدیل می‌کنند. نخست این که اقتصاد مقیاس در مایل نهایی به نفع شرکت‌های لجستیک نیست. شرکت‌های حمل‌ونقل به جای انتقال بارهای بزرگ به یک مکان متمرکز، باید مجموعه‌ای از توقف‌های تک‌خانوار را در خانه‌های مشتریان انجام دهند.

پیچیدگی فرایندهای کاری تحویل آخرین مایل نیز هزینه‌ها را تشدید می‌کند. مراکز توزیع، انبارها، و هاب‌های دریافت به شکل استراتژیک در امتداد بزرگراه‌های اصلی قرار دارند تا جریان کالا را در طول زنجیره تأمین تسریع کنند. اما در مرحله آخر سفر محصول، پرسنل باید در محله‌ها، مناطق، مدرسه‌ها، خیابان‌های شلوغ شهر، و شرایط جاده‌ای متغیر حرکت کنند. این چالش‌ها با ده‌ها توقف دیگر ترکیب می‌شوند و همین امر باعث کاهش کارایی و اتلاف وقت زیاد می‌شود.

فشار بر سرعت، به قیمت کارآمدی

همه‌گیری جهانی کووید-۱۹ برای همیشه نگرش و ارزش‌گذاری مصرف‌کنندگان به مراحل پایانی فرایندهای لجستیک را تغییر داد. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در طول همه‌گیری در خط مقدم بودند و به درستی به عنوان قهرمانان ستایش شدند. با این حال، رانندگان آخرین مایل، شامل خریداران Instacart، پرسنل تحویل آمازون و موارد مشابه، به عنوان قهرمانان گمنام ظاهر شدند و جریان زندگی شهرهای ما را حفظ کردند. همچنین، پیک‌ها یک‌شبه به کارکنان ضروری تبدیل شدند.

شرکت‌هایی مانند Domino’s که خود را به عنوان فناوری‌محور معرفی کرده بودند، رویکرد خود را بیش از هر زمان دیگری مرتبط یافتند. طی سال‌های مختلف، پاتریک دویل، مدیرعامل پیتزای دومینو، این برند را یک شرکت فناوری که پیتزا می‌فروشد توصیف کرده است. تمرکز شرکت بر فناوری به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربه لجستیکی به این مجموعه امکان داد در حین عبور از چالش‌های تحویل بیماری‌های همه‌گیر، دست برتر را داشته باشد.

آینده چگونه است؟

با بازگشت اوضاع به حالت عادی، مشاغل مختلف، به ویژه فعالان بخش تجارت الکترونیک، شاهد کاهش شدید تقاضا بوده‌اند. حاشیه سود و هزینه، بار دیگر اهمیت پیدا کرده است. از آنجا که تقاضا به سطوح نسبتاً پایدار بازگشته، کسب‌وکارهای بیشتری مصمم هستند که استراتژی‌های موثری برای کارایی تحویل آخرین مایل تدوین کنند. در حالی که شیوه‌های هدررفت می‌توانند تهدیدی برای رشد و آسیب به سودآوری شرکت‌ها باشند، برندهای دوران پساکووید بر ثبات تمرکز دارند.

به این ترتیب، آنها به دنبال بهبود کارایی و کاهش هزینه‌ها هستند که می‌تواند مسیر را برای عملیات پایدار و فرایندهای کمتر اتلاف‌کننده هموار کند.

منبع: فوربس